Pak içme suyu, su kesintileri başta olmak üzere alt yapı ve ulaşım Datça halkının temel sorunu olarak bilinir.

Bilhassa pak içme suyu badiresi, turizm döneminde yaşanan su kesintileri bölge halkını çok rahatsız etmekte.

Muğla’nın uzun yıllar uzunluğu kıymeti pek bilinmemiş bir beldesi olarak kalan Datça, son vakitlerde turizmin yükselen yıldızı olmasına karşın bu meselelerle başa çıkamamakta.

İşte tüm bu meselelerin akabinde 2016 yılından bu yana devam eden Datça’nın Betçe bölgesinin içme, kullanma suyu sorunu nihayet çözülme basamağına geldi.

Muğla Büyükşehir Belediyesi bu sorunu 2055 yılına kadar çözecek olan yatırım için harekete geçti.

Bölgenin içme suyu kaynaklarının faal kullanmak, su sistemlerini geliştirerek hizmet ağını genişletebilmek ismine geliştirdiği projeler için memleketler arası kreditörlerden takviye geldi.

Hatta liderin verdiği bilgiye nazaran 2 milyar TL’nin üzerinde kredi sağlanacağı taahhüdünü vermişler.

Aslında 2016 yılında hazırlanan projenin finansmanı için Etraf Şehircilik Bakanlığı nezdinde teşebbüslerde bulunulmuş ve bunun üzerinde Tabiat Varlıklarını Müdafaa Genel Müdürlüğü bütçesinden hibe sağlanmıştı. Lakin bu hibenin iptal edilmesi nedeniyle üretimine başlanamadı.

Lakin Muğla Belediye Lideri Osman Gürün bu durum karşısında kararlı bir duruş sergiledi.

Kendi kaynaklarıyla Betçe’nin 2055 yılına kadar olan muhtaçlığını karşılamak için büyük bir gayret içine girdi.

Proje kapsamında Betçe’ye iki etap halinde yaklaşık 30 milyon TL’lik yatırımla 27 bin 500 kişinin 2055 yılına kadar muhtaçlığını karşılayacak ölçüde içme ve kullanma suyu sağlanması planlanmakta.

Datça için bu projenin olumlu sonuçlanması çok sevindirici bir gelişme.

Bakın bu sorun yalnızca Datça’nın sorunu değil.

Son günlerde iklim değişikliği ve küresel ısınma tabirlerini çok sık duymaya başladık.

Bu tabirlerin taşıdığı manası irdelemeden su sıkıntısını açıklama imkanı yoktur.

İklim değişikliğinin binlerce yılda oluşan bir tabiat olayı olduğunu hatırlamak kafidir.

İnsan ömrü ile sonlu kısa periyottaki rastgele bir su konusunu iklim değişikliği ile açıklamanın bilimsel bir yanı yoktur.

Küresel ısınma ise insanoğlunun yarattığı bir etraf sıkıntısıdır.

Yıllık ortalama 112 milyar metreküp su kullanma imkanı bulunan ülkemizde hala 45 milyar metreküp su kullanılmaktadır.

Bunun yaklaşık yüzde 75’i tarımda, yüzde 13’ü endüstride, yüzde 12’si ise içme suyu ve kullanma suyu olarak tüketilmektedir.

Kabaca yüzde 40’ını tükettiğimiz su potansiyelimizin yüzde 60’ını hala denizlere dökmekteyiz.

Bir diğer deyişle kullanmakta olduğumuz suyun bir buçuk katı kadar suyu şimdi kullanmıyoruz.

Bu nedenle tarım ve sanayi suyunu hiç kısıtlamadan 175 milyon şahsa yetecek içme ve kullanma suyumuz olduğu söylenebilir. Gelecekte kullanılabilecek ileri tekniklerle tarımda sağlanabilecek yüzde 10’luk bir tasarruf ile içme ve kullanma suyunun kapasitesini 2 katına çıkarmak mümkün.

Unutmayın!

Yetişkin bir insanın temel gereksinimlerini karşılaması için gerekli en az su ölçüsü günlük 50 litredir.

Türkiye’de yetişkin bir birey günde ortalama 120 ile 200 litre ortası su tüketmektedir.

Bu ortada dünyadaki 7 milyar insanın 2 milyarı suya direkt ulaşamamaktadır.

Dünyadaki suyun sadece yüzde 2,5 ile yüzde 3’ü kullanılabilir su olan tatlı su iken ülkemizde ortalama bir günde kullanılan suyun yüzde 35’i duşta, yüzde 9’u tuvalette, yüzde 13’ü çamaşır yıkamada, yüzde 18’i banyo ve mutfak lavabolarında harcanmaktadır. Kalan yüzde 25 ise akıntı ve sızıntılardır.

BM’nin 2050 yılı iddiaları 5,7 milyar insanın yani o gün olması beklenen nüfusun yüzde 60 ile yüzde 70’inin büsbütün susuz kalacağı istikametindedir.

Sonuç olarak, su konusunun “sudan” bir sorun olarak değil, dünya genelinde topyekûn ele alınması gerekliliği kaçınılmaz bir gerçekliktir.